I miejce w tegorocznym konkursie na krótkie formy literackie "Ujawnij swój talent":
Zuzanna Konberg - za wiersze "Obraz niewinności" i "Za ścianą".
“Obraz niewinności”
Pomiędzy betonowymi kartami,
Dziewczynka,
Otoczona mglistą ciemnością.
Oczy rozbiegane,
Wargi spierzchnięte.
Trzęsące nogi
Zmierzające do białego wyjścia.
Przejrzysta ciecz spływa
Po zadrapanych policzkach.
Szkarłatny atrament wypływa
Z rozdartego bukietu cnoty.
Rozgrzane do czerwoności dłonie
Ranią delikatną skórę.
Otoczona lepkimi palcami,
Dziewczynka,
Dławi się obrzydzeniem.
Ciało odeszło,
Ale myśli stanęły w miejscu.
Krzyki,
Błagania.
Wodospad łez.
Brudne ręce rysują ścieżkę po porcelanie.
Serce krwawi,
Ciało wiotczeje.
Umysł poddaje.
Otoczona szklaną tkaniną,
Dziewczynka,
Zdziera różaną skórę.
Odciski dłoni wydrapane
Szponami wstydu.
Parzący dotyk pozostaje.
Plamy szkarłatu odbite w białej pierzynie,
Blask ostrza w księżycu,
Nieskazitelność wyżłobiona w cierpieniu.
Dotyk pozostaje.
Gorycz zalewająca gardło,
Cukierki rozmywające wspomnienia,
Posmak tytoniu na języku.
Dotyk pozostaje.
Szum w uszach,
Mgła przed oczyma,
Ciało pokryte bliznami.
Dotyk pozostaje.
Otoczona gwiazdami,
Dziewczynka,
Tańczy na krawędzi.
Diamenty lśnią w niewinności.
Łabędzi skok,
Świst wiatru,
Uderzenie.
Główka roztrzaskana o kamień.
Dotyk znika...
Krew rozpływa.
To była tylko mała dziewczynka.
“Za ścianą”
Maska.
Skorupa.
Mur.
Ściana cegieł osłania cienkie ciało.
Mała istotka,
Ukryta pod warstwami,
Jakby okryła się tysiącami tkanin.
Przerażona istotka,
Wysmarowała twarz cementem,
Zakrywając szklane oczy.
Nieznana istotka,
Zakleiła plakatami mur,
Odstraszając śmiałków.
Zimna istotka,
Zamurowała własne ciało,
Okrywając się zimnem.
Zamrożona istotka,
Zamknięta w bryle lodu,
Stała się diamentem mrozu,
Martwa istotka...